Als ik op een dag niet meer op zal staan
Zul je dan weten waar ik ben
Als voor mij de zon niet meer schijnen zal
Ken jij dan nog mijn naam
Als ik voorbij de sterren reis
Zul je dan nog aan me denken
Ik wil het gewoon even van je weten
dat wanneer ik ga waar ik moet gaan
of jij me ooit nog zult vergeten
Over Jette Vonk
Geboren op de eerste dag van de lente in 1980 in het Brabantse Schijndel. Na een opleiding journalistiek verruilde ik het Tilburgse voor het Florentijnse, waar ik mij zowel de Italiaanse taal als la vita bella eigen heb proberen te maken. Italië voelt inmiddels als een tweede thuis. Terug in Nederland aan de slag in de media, schrijven en televisie maken. In 2003 werd mijn standplaats Utrecht, uiteindelijk met man en kind (Mac, 2011) en in deze heerlijke stad heb ik de master culturele antropologie gevolgd met als specialisatie diversiteit. Begin 2015 verhuisde ik terug naar het Brabantse land, terug naar mijn roots en de rust van de velden. Ik werk al jaren als freelancer en die vrijheid bevalt me meer en meer. Vrij te zijn om te werken, te zorgen en te ontspannen wanneer ik dat wil.
Ik leef vol vuur, zoals een Vonk betaamt en als het even kan probeer ik ook voor anderen dat vonkje te zijn dat een warm vuur doet ontbranden. In juni 2013 werd bij mij uitgezaaide borstkanker geconstateerd. Vanaf dat moment startte voor mij een zoektocht hoe hier mee te dealen, dat verhaal deel ik op deze weblog. Sindsdien dus geen bullshit meer in mijn leven, no nonsense, recht op mijn doel af en op dit moment is dat genieten van mijn leven, van elke dag, elk moment, elk ogenblik, met de mensen van wie ik hou.
Lieve Jette,
Toevallig zapte ik net langs rtl4 en zag je op tv. Jaren terug zaten we bij elkaar in de klas tijdens de pre master antropologie. Misschien weet je het nog. Maar hoe dan ook, bedankt voor je inspiratie en levenslessen.
Ik wens je veel geluk.
Lieve Jette, graag wil ik je blog volgen.
Ik las het altijd via Ineke, maar wil het nu zelf volgen. Je snapt het wel.
Groet, Jan Ilmer
Dank je Jette, ik vergeet je nooit honderden herinneringen van jouw, leven voort in mijn gedachten vanaf je 4 jaar. Van zandbak tot natuur kantoortje op zolder van logeerpartijtje tot Kok zijn Bos van verdriet tot vreugde en zo kan ik nog door gaan. Bedankt Jette voor al deze mooie tijden..
Leonne.
Wat sterk, wat ontroerend, wat inspirerend! Dank je wel
Je boek heb ik in 1 ruk uitgelezen en alles wat jij schrijft raakt me tot in elke vezel. Door jouw stukje in Volkskrant Magazine heb ik je “leren kennen” en je bent een enorme inspiratiebron.
En nu dit. Ik ben tot op het bot ontroerd.
Prachtige tekst, Jette. En natuurlijk vergeet ik je niet.
Groet, Wim Hovenier
Mooi gedicht, heb net je boek uit. Ontroerd. Vind jou een kanjer Groet Marianne Haarlem
Mooi Jette!!
*Als pasgeboren kleine meid , voor het eerst in een badje.
*Als kleutertje honderduit pratend over de maan in Amerika (als hier de zon schijnt).
*Als kind :zelf je roze jurkje uitzoekend.
*Als tiener , ook al had je griep, naar een concert van Candy Dulfer.
*Als jongvolwassene op zoek naar je familiegeschiedenis en jezelf.
*Als Jette mijn nichtje, een sterke moedige vrouw.
*Als Jette, een bijzonder mooi mens.
Zo zal ik aan jouw blijven denken, waar je ook bent, mijn leven lang.
Tante Angela.
prachtig!
For Sure
Wat een prachtige tekst, ik ben er stil van…
ik bedoel you mar dat snap je wel
all never forget yuo
prachtig geschreven, ontroerend!
Zo mooi…..het pakt me
Wat een ontroerende tekst…
Dank je, ontroerend mooi.
Tietia.